Time flies..
Blijf op de hoogte en volg Eva
04 Juni 2013 | Australië, Melbourne
…when your having fun! Dat is hier zeker het geval.
Deze maand ben ik 2 weken naar Warrnambool geweest om data te collecteren in South West Healthcare. De periode zou eigenlijk maximaal 4 weken zijn maar vanwege het grote aantal van exclusie patiënten, was ik binnen 2 weken al klaar! Warrnambool is een klein stadje/dorp dat op het einde van the Great Ocean Road aan de kust ongeveer 3 uur rijden vanaf Melbourne ligt. Kevin (mijn begeleider) heeft me een lift gegeven met een omweg langs Tower Hill (wat ik toch wel gezien moest hebben, om er vervolgens achter te komen dat ik hier al met onze Great Ocean Road tour was geweest..) Eenmaal in Warrnambool heb ik mijn intrek gemaakt in mijn nieuwe studentenhuis met 2 super lieve diëtiste studenten. Het was een typisch Australische houten huisje die niet goed bestand was tegen de winter in Warrnambool. Gelukkig wisten mijn huisgenootjes hier goed mee om te gaan door elke dag de airco op 30 graden te laten gloeien. Australiërs zijn echt niet gewend aan temperatuur onder de 15 graden.. Vervolgens heb ik onder toezicht van Kevin boodschappen gedaan die door de Uni vergoed werden. Dit was behoorlijk ongemakkelijk aangezien je dan niet gaat zeggen: “doe mij maar 2 zakken koekjes en chips” maar gelukkig liet die me snel met rust door 4 (!!) flessen wijn in te kopen wanneer Lienke en Lieke langs kwamen (I know, waar vind je ooit zo’n begeleider).
In het ziekenhuis voelde ik me al snel een soort VIP omdat iedereen blijkbaar al uitvoerig over mijn aankomst geïnformeerd was en het nogal bijzonder was dat een Nederlander uit Melbourne hierheen kwam. Het ziekenhuis was behoorlijk old fashion met papieren patiëntendossiers maar het data collecteren ging wel veel sneller! De dagen vlogen voorbij en voordat ik het wist kwamen vrijdag Lienke en Lieke aan om met mij het weekend te vieren in Warrnambool en ik niet zou vereenzamen. Die avond zijn we gaan eten in de bomvolle plaatselijke pub maar gelukkig vonden een paar zakenmannen die bezig waren met een erg lange variant van hun vrijdagmiddagborrel het niet erg om een deel van de tafel op te geven. Menig mannelijk volk had al snel door dat we geen plaatselijke bewoner waren, dus aan gratis drankjes en aandacht geen tekort die avond. Om 1 uur ging de pub dicht waardoor we in de plaatselijke (en enige) nachtclub terecht kwamen. Het publiek was een mix van mensen die net legaal op stap mochten en mensen in hun oudere jaren die dachten dat ze nog 20 waren maar mooi was het wel!
De zaterdag hebben we Warrnambool verkent met gehuurde fietsen van het hostel van Lienke en Lieke. We hebben een lange tocht langs de kust gemaakt en een poging gedaan om walvissen te spotten. Helaas waren die laat dit jaar waardoor we helaas niets gezien hebben. Na een thai dinner vol snow peas en chillisaus zijn we naar de Irish pub geweest. Hier hebben we onze ogen uitgekeken naar de meisjes die op stap gingen met veel te hoge hakken en korte rokjes. Vooral in de combinatie van openbaar dronkenschap gaf dit hilarische taferelen. Op zondag hadden we Warrnambool wel gezien en zijn we naar the Hangover part III geweest. Gelukkig hoefde ik de Dutchies niet lang te missen want donderdag kwam ik alweer terug naar Melbourne om vervolgens vrijdag weer te vertrekken voor onze Tasmanië Roadtrip!
Helaas begon onze reis iets later vanwege hevige mist boven Tasmanië. Na 1,5 uur vertraging kwamen we dan eindelijk aan in Launceston om onze upgraded rode racemonster voor de komende 4 dagen op te halen. We zaten wel een beetje tegen het links rijden op maar hier wende we snel genoeg aan. Wel was de voorruit altijd blinkend schoon doordat we steeds de ruitenwisser aanzette ipv het knipperlicht. Die vrijdag zijn we naar Cradle Mountain vertrokken die bekend staat om zijn lange wandeltochten. Vanwege de vertraging hadden we hier niet veel tijd voor maar was er nog steeds genoeg prachtigs te zien! We moesten de tijd in de gaten houden om weer terug te rijden voordat het begon te schemeren. We zagen al veel dode nachtdieren aan de kant van de weg en laat onze auto daar nu niet voor verzekerd zijn. De eerste nacht hebben we overnacht in Deloraine die we strategisch op de route hadden gekozen. Helaas was hier maar 1 hostel vol prullaria en rommel die werd beheerd door 1 man. Typisch dat hij het niet goed vond toen we in de enige redelijke schone keukenwastafel onze tandenpoesten: “I don’t piss in the sink so I don’t expect you to spit in it”. Ik vond het al verdacht dat onze bedden al opgemaakt waren en dit werd alleen maar bevestigd toen we de volgende ochtend het beddengoed niet meer hoefde af te halen… Je raad het al, snel weg die ochtend en door naar Hobart.
Onderweg naar Hobart kwamen we langs Mount Field die bekend staat om the Russel falls en the tall trees. Aangekomen in de hoofdstad hadden we een super hostel (the pickled frog, alles was groen) en een briljante avond gehad in de plaatselijke bar. Op zaterdag zijn we eerste naar de top van Mount Wellington gereden. Helaas zat het hier dicht van de mist waardoor we geen uitzicht hadden en dus snel door gereden zijn naar onze volgende stop Port Arthur. Dit was een gevangenis voor mensen die zich voor de tweede keer hadden misdragen. Hier hadden we een cruisetocht langs de gevangeniseilanden en een tourguide vol mooie gruwel verhalen. Hierna zijn we weer terug gegaan naar hetzelfde hostel van Hobart om de laatste avond af te sluiten met een plaatselijke dirty granny (geen zorgen en is alleen maar een cider biertje). De volgende dag zijn we langs de prachtige oostkust terug naar Launceston vliegveld gereden. Hier hebben we ons behoorlijk vieze racemonster weer ingeleverd. Doordat Tasmanië uit veel onverharde wegen bestaat, konden we zelfs niks meer door onze achteruitrij camera kijken..
Kortom 4 dagen Tasmanië was veel te kort! We hebben ongeveer 1500 km afgelegd dus helaas veel vooral vanuit de auto bekeken maar ondanks een fantastische roadtrip!
Hoe is het in Nederland? Vreselijk om te zien dat het weer in Nederland beter is dan in Melbourne ;)
Liefs,
Eva
Deze maand ben ik 2 weken naar Warrnambool geweest om data te collecteren in South West Healthcare. De periode zou eigenlijk maximaal 4 weken zijn maar vanwege het grote aantal van exclusie patiënten, was ik binnen 2 weken al klaar! Warrnambool is een klein stadje/dorp dat op het einde van the Great Ocean Road aan de kust ongeveer 3 uur rijden vanaf Melbourne ligt. Kevin (mijn begeleider) heeft me een lift gegeven met een omweg langs Tower Hill (wat ik toch wel gezien moest hebben, om er vervolgens achter te komen dat ik hier al met onze Great Ocean Road tour was geweest..) Eenmaal in Warrnambool heb ik mijn intrek gemaakt in mijn nieuwe studentenhuis met 2 super lieve diëtiste studenten. Het was een typisch Australische houten huisje die niet goed bestand was tegen de winter in Warrnambool. Gelukkig wisten mijn huisgenootjes hier goed mee om te gaan door elke dag de airco op 30 graden te laten gloeien. Australiërs zijn echt niet gewend aan temperatuur onder de 15 graden.. Vervolgens heb ik onder toezicht van Kevin boodschappen gedaan die door de Uni vergoed werden. Dit was behoorlijk ongemakkelijk aangezien je dan niet gaat zeggen: “doe mij maar 2 zakken koekjes en chips” maar gelukkig liet die me snel met rust door 4 (!!) flessen wijn in te kopen wanneer Lienke en Lieke langs kwamen (I know, waar vind je ooit zo’n begeleider).
In het ziekenhuis voelde ik me al snel een soort VIP omdat iedereen blijkbaar al uitvoerig over mijn aankomst geïnformeerd was en het nogal bijzonder was dat een Nederlander uit Melbourne hierheen kwam. Het ziekenhuis was behoorlijk old fashion met papieren patiëntendossiers maar het data collecteren ging wel veel sneller! De dagen vlogen voorbij en voordat ik het wist kwamen vrijdag Lienke en Lieke aan om met mij het weekend te vieren in Warrnambool en ik niet zou vereenzamen. Die avond zijn we gaan eten in de bomvolle plaatselijke pub maar gelukkig vonden een paar zakenmannen die bezig waren met een erg lange variant van hun vrijdagmiddagborrel het niet erg om een deel van de tafel op te geven. Menig mannelijk volk had al snel door dat we geen plaatselijke bewoner waren, dus aan gratis drankjes en aandacht geen tekort die avond. Om 1 uur ging de pub dicht waardoor we in de plaatselijke (en enige) nachtclub terecht kwamen. Het publiek was een mix van mensen die net legaal op stap mochten en mensen in hun oudere jaren die dachten dat ze nog 20 waren maar mooi was het wel!
De zaterdag hebben we Warrnambool verkent met gehuurde fietsen van het hostel van Lienke en Lieke. We hebben een lange tocht langs de kust gemaakt en een poging gedaan om walvissen te spotten. Helaas waren die laat dit jaar waardoor we helaas niets gezien hebben. Na een thai dinner vol snow peas en chillisaus zijn we naar de Irish pub geweest. Hier hebben we onze ogen uitgekeken naar de meisjes die op stap gingen met veel te hoge hakken en korte rokjes. Vooral in de combinatie van openbaar dronkenschap gaf dit hilarische taferelen. Op zondag hadden we Warrnambool wel gezien en zijn we naar the Hangover part III geweest. Gelukkig hoefde ik de Dutchies niet lang te missen want donderdag kwam ik alweer terug naar Melbourne om vervolgens vrijdag weer te vertrekken voor onze Tasmanië Roadtrip!
Helaas begon onze reis iets later vanwege hevige mist boven Tasmanië. Na 1,5 uur vertraging kwamen we dan eindelijk aan in Launceston om onze upgraded rode racemonster voor de komende 4 dagen op te halen. We zaten wel een beetje tegen het links rijden op maar hier wende we snel genoeg aan. Wel was de voorruit altijd blinkend schoon doordat we steeds de ruitenwisser aanzette ipv het knipperlicht. Die vrijdag zijn we naar Cradle Mountain vertrokken die bekend staat om zijn lange wandeltochten. Vanwege de vertraging hadden we hier niet veel tijd voor maar was er nog steeds genoeg prachtigs te zien! We moesten de tijd in de gaten houden om weer terug te rijden voordat het begon te schemeren. We zagen al veel dode nachtdieren aan de kant van de weg en laat onze auto daar nu niet voor verzekerd zijn. De eerste nacht hebben we overnacht in Deloraine die we strategisch op de route hadden gekozen. Helaas was hier maar 1 hostel vol prullaria en rommel die werd beheerd door 1 man. Typisch dat hij het niet goed vond toen we in de enige redelijke schone keukenwastafel onze tandenpoesten: “I don’t piss in the sink so I don’t expect you to spit in it”. Ik vond het al verdacht dat onze bedden al opgemaakt waren en dit werd alleen maar bevestigd toen we de volgende ochtend het beddengoed niet meer hoefde af te halen… Je raad het al, snel weg die ochtend en door naar Hobart.
Onderweg naar Hobart kwamen we langs Mount Field die bekend staat om the Russel falls en the tall trees. Aangekomen in de hoofdstad hadden we een super hostel (the pickled frog, alles was groen) en een briljante avond gehad in de plaatselijke bar. Op zaterdag zijn we eerste naar de top van Mount Wellington gereden. Helaas zat het hier dicht van de mist waardoor we geen uitzicht hadden en dus snel door gereden zijn naar onze volgende stop Port Arthur. Dit was een gevangenis voor mensen die zich voor de tweede keer hadden misdragen. Hier hadden we een cruisetocht langs de gevangeniseilanden en een tourguide vol mooie gruwel verhalen. Hierna zijn we weer terug gegaan naar hetzelfde hostel van Hobart om de laatste avond af te sluiten met een plaatselijke dirty granny (geen zorgen en is alleen maar een cider biertje). De volgende dag zijn we langs de prachtige oostkust terug naar Launceston vliegveld gereden. Hier hebben we ons behoorlijk vieze racemonster weer ingeleverd. Doordat Tasmanië uit veel onverharde wegen bestaat, konden we zelfs niks meer door onze achteruitrij camera kijken..
Kortom 4 dagen Tasmanië was veel te kort! We hebben ongeveer 1500 km afgelegd dus helaas veel vooral vanuit de auto bekeken maar ondanks een fantastische roadtrip!
Hoe is het in Nederland? Vreselijk om te zien dat het weer in Nederland beter is dan in Melbourne ;)
Liefs,
Eva
-
04 Juni 2013 - 17:03
Brigitte:
Nicee om te lezen Eef!!
Lekkere roadtrip gemaakt zo te lezen! Ga je denk je voor je weer hierheen komt nog een roadtrip doen?
Wanneer kom je nou precies zum hause?
Het weer is hier ook maar 2 van de 7 dagen een beetje goed hoor. Je zou nog niet zeggen dat het zomer was; met 20 graden mogen we in onze handjes klappen!
Heb jij nog wel een beetje zon daar?
Liefss! -
05 Juni 2013 - 17:37
Malyssa:
Chiquita banaantje!!
Yeaay, weer een verslagje van je downunder avonturen!
Ik weet helemaal wat je bedoelt met het links rijden.. Hier in Kenia rijden ze ook links.. EN houden ze zich niet echt bepaald aan de verkeersregels.. :O Ik raak nog steeds een beetje confused welke kant ik nu moet kijken als ik wil oversteken. Dus kijk ik maar zes keer voor de zekerheid :P hihi
Zullen we vh weekend weer even Skypen?! :) Zaterdag bv??
Kus!X -
06 Juni 2013 - 00:03
Zus:
Hi zusje,
Wat vliegt de tijd toch snel. Zo te lezen heb je het weer prima naar je zin. Straks wel je nog geen eens naar huis!
Hier is het eindelijk lekker weer aan het worden. Al was dat het natuurlijk ook al in istanbul! Wel weer typisch je zus aanwezig zijn in de stad net als de rellen uitbreken. Toch wel echt van kunnen genieten.
Morgen met opa en oma naar het rijksmuseum. En hopelijk van het weekend van het weer genieten.
Xxxx -
06 Juni 2013 - 13:55
Lia:
Hoor nichtje
Ik vindt het echt prachtig wat jij allemaal beschrijf in je reis verhalen!
Wij zijn weer terug van onze vakantie waar we niet al te best weer hadden en nu we terug zijn is het mooi weer!!!
Wel een beetje confronterende vakantie geweest, hebben geprobeert op een tandem te fietsen maar dat gaat niet meer.
Hebben wel rolstoel wandelingen gemaakt waarbij een verharde weg dwars door het bos gaat. Prachtig hoor maar voor het eerst dat ik steeds de rolstoel in moest maar dat moet ik maar accepteren!
Op mijn werk erg druk met afscheids trajekten (4x) die mijn lieve collega"s organiseren, met een reunie met oud cliënten , met etentje met collega"s , met etentje 2 collega"s en barbeque met ouders en kinderen.
Zie je mij al zitten! Al die aandacht pffff
Hard aan het werk voor mijn nieuwe werkplek waar ik erg veel zin in hebt wat helemaal rolstoel toegankelijk gemaakt wordt geweldig!
Is mijn kaart eigenlijk aan gekomen?
Noe meisje je weet weer wat van ons, dikke knuffel van je tante xx -
07 Juni 2013 - 12:00
Marijke Mol:
Hoi Eva
was weer een heel leuk je reisverslag om te lezen.
ik ga je ff mailen.
xxxmarijke
-
12 Juni 2013 - 20:24
Opa En Oma:
Hallo Eef hoe is het daar in dat verre Melbourne met je .gaat alles nog naar wens ? ben je nu aan je verslagen bezig? verleden week donderdag zijn wij met je moeder en laura naar het rijksmuseum geweest we hadden een leuke dag en alles was weer goed georganieseert maar ja dat kan je wel aan de Hoffjes overlaten en hans moest savonds voor ons koken ; we waren wel moe maar het was de moeite waard nu Eef alles gaat hier ook goed Opa moet een Vrijdag weer blazen bij de dokter ben benieuwd hoe hoog het nu is voorrege keer was het veertig procent dus laten we hopen dat het hog zo is eef ik ga koffie drinken wanneer scapen we eens? je heb ook de groeten van opa tot de volgende keer veel liefs van ons hier en een dikke kus van opa en oma zal blij zijn als we je weer zien doei -
24 Juni 2013 - 16:07
Marja Bijvank:
Leuk om te lezen en de foto's te zien. Ik was ook in Tasmanie. Vond het geweldig. Wij hebben toen ook met een auto over het eiland gecrosst. Ik herken wel dingen van de foto's. De tijd vliegt wel he, het grootste deel zit er al weer op. Geniet vooral ook nog van je tijd daar.
Groetjes
Marja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
